Ποιες είναι οι αιτίες που ευνοούν τη δημιουργία των κηλών

 Στην εμφάνιση των κηλών συμβάλλουν:

1. Οι καταστάσεις που αυξάνουν την πίεση μέσα στην κοιλιά, όπως η βαριά χειρονακτική εργασία, η άρση βάρους, ο χρόνιος βήχας, η χρόνια δυσκοιλιότητα, η παχυσαρκία, η υπερτροφία του προστάτη, οι πολλαπλοί τοκετοί.
2. Οι εγχειρητικές τομές ή τα τραύματα της κοιλιάς, λόγω της εξασθένησης που προκαλούν στα κοιλιακά τοιχώματα.
3. Οι καταστάσεις που συνοδεύονται με διαταραχή της ισορροπίας σύνθεσης και αποδόμησης του κολλαγόνου, όπως η κακή διατροφή, η μεγάλη ηλικία.
4. Η συγγενής προδιάθεση (εμφάνιση διαφόρων τύπων κηλών κατά την γέννηση).

Ποια είναι τα είδη των κηλών του κοιλιακού τοιχώματος

1. Οι κήλες της μηροβουβωνικής χώρας ( βουβωνοκήλη, μηροκήλη ).
2. Οι ομφαλοκήλες.
3. Οι επιγαστρικές κήλες ή κήλες της λευκής γραμμής.
4. Οι μετεγχειρητικές κοιλιοκήλες.

Κήλες της μηροβουβωνικής χώρας

Βουβωνοκήλη

Αποτελεί την πιο συχνή μορφή κήλης (περίπου 70% του συνόλου των κηλών της μηροβουβωνικής χώρας). Τα πιο συχνά συμπτώματα που οδηγούν τον ασθενή στο γιατρό είναι η μόνιμη ή παροδική ορατή διόγκωση στην περιοχή της κήλης, ο ήπιος πόνος, τα "τσιμπήματα", το αίσθημα "καψίματος". Άλλες φορές η κήλη είναι τελείως ασυμπτωματική και διαγιγνώσκεται εντελώς τυχαία κατά τη διάρκεια της εξέτασης της κοιλιάς από το χειρουργό για άλλη αιτία. Αν η κήλη περισφιχθεί ή υποστεί φλεγμονή η κλινική εικόνα διαφοροποιείται. Ο ασθενής πονά έντονα, εμφανίζει πυρετό ή και εμετό. Η κατάσταση κρίνεται εξαιρετικά επείγουσα γιατί απειλείται η βιωσιμότητα του εντέρου και ο ασθενής χειρουργείται επειγόντως.

Πώς θεραπεύεται;

Μόνο με χειρουργική επέμβαση αντιμετωπίζεται οριστικά μία κήλη. Η εμπειρία έδειξε ότι από τον μεγάλο αριθμό των διαφορετικών επεμβάσεων, η επέμβαση ONSTEP αποτελεί τον καλύτερο τρόπο χειρουργικής αποκατάστασης της βουβωνοκήλης, μηδενίζοντας πρακτικά την πιθανότητα της υποτροπής. Χρησιμοποιείται μη απορροφήσιμο ή ημιαπορροφήσιμο πλέγμα, ένα αποστειρωμένο υλικό που διεγείρει τον οργανισμό για την δημιουργία νέου τοιχώματος, το οποίο τοποθετείται στο χάσμα της κήλης με μια τομή περίπου 4 εκατοστών. Ο πόνος είναι ελάχιστος και ο ασθενής υπό προϋποθέσεις μπορεί να πάρει εξιτήριο από την κλινική σε λίγες ώρες. Επιστρέφει στην εργασία του τις αμέσως επόμενες μέρες.

Πραγματοποιείται με γενική ή περιοχική αναισθησία, ανάλογα με το ιατρικό προφίλ του ασθενούς και έπειτα από αναλυτική ενημέρωση από τον αναισθησιολόγο της ομάδος. Η χρησιμοποίηση επιδέσμων ( κηλεπιδέσμων ) ή άλλων ζωνών προκαλεί τη δημιουργία συμφύσεων, " αδυνατίζει " τα γειτονικά φυσιολογικά τοιχώματα της κοιλιάς, αυξάνοντας κατά πολύ τη δυσκολία της χειρουργικής επέμβασης , με αποτέλεσμα την πιο συχνή και πιθανή υποτροπή της κήλης.

Μηροκήλη

Αποτελεί το 6-7% των κηλών και εμφανίζονται πιο συχνά στις ηλικιωμένες, πολύτοκες και παχύσαρκες γυναίκες. Η προβολή και η πρόπτωση του σπλάχνου της κοιλιάς γίνεται μέσω του μηριαίου δακτυλίου. Εμφανίζονται σαν μια διόγκωση σχεδόν ασυμπτωματική στην μηροβουβωνική χώρα. Παρουσιάζουν όμως μεγάλο κίνδυνο περίσφιξης και νέκρωσης του εντέρου. Η θεραπευτική αντιμετώπισή τους είναι ΜΟΝΟ χειρουργική. (βλέπε θεραπεία βουβωνοκήλης).

Ομφαλοκήλη

Στις κήλες αυτές η προβολή και η πρόπτωση του εντέρου εντοπίζεται στην περιοχή του ομφαλού (γνήσιες ομφαλοκήλες πιο συχνές στα παιδιά) ή γύρω από αυτόν (παρομφαλικές πιο συχνές στους ενήλικες). Και σε αυτή τη μορφή κήλης υπάρχει μεγάλος κίνδυνος περίσφιξης. Η θεραπεία της είναι η χειρουργική διόρθωσή της με την ενδοπεριτοναϊκή τοποθέτηση του πλέγματος, το οποίο καθηλώνεται στα υγιή όρια του χάσματος της κήλης.

Επιγαστρικές κήλες ή κήλες της λευκής γραμμής

Εμφανίζονται στο 3-4% του πληθυσμού, πιο συχνά στους άνδρες. Εντοπίζονται κατά μήκος της λευκής γραμμής, η οποία ενώνει το στέρνο με τον ομφαλό. Μία υποκατηγορία των επιγαστρικών κηλών είναι η διάσταση των ορθών κοιλιακών μυών. Ο διαχωρισμός αυτός είναι πολύ σημαντικός γιατί η επιγαστρική κήλη απαιτεί χειρουργική αποκατάσταση, ενώ η διάσταση των κοιλιακών μυών απλή παρακολούθηση. Τα συμπτώματα των κηλών της λευκής γραμμής ποικίλλουν: ήπια ευαισθησία, αίσθημα βάρους στο επιγάστριο, ναυτία ή τάση για εμετό. Ο κίνδυνος της περίσφιξης είναι αρκετά σημαντικός. Η θεραπεία της είναι η χειρουργική διόρθωσή της.

Μετεγχειρητικές κοιλιοκήλες

Εμφανίζονται σε ποσοστό 15-18%. Είναι οι δεύτερες πιο συχνές κήλες μετά τις βουβωνοκήλες. Η προβολή και η πρόπτωση του κοιλιακού σπλάγχνου γίνεται μέσω της χειρουργικής τομής που δημιουργήθηκε από την επέμβαση που προηγήθηκε. Επομένως οι κήλες αυτές προκύπτουν μετά από χειρουργική επέμβαση στην κοιλιακή χώρα στο 10-20% των ασθενών. Οι αιτίες που τις προκαλούν είναι:

1. Η παχυσαρκία
2. Ο έντονος βήχας, η χρόνια δυσκοιλιότητα
3. Η μεγάλη ηλικία
4. Η φλεγμονή του τραύματος
5. Η μεγάλη εγχειρητική τομή
6. Το επιβαρυμένο ιατρικό προφίλ του ασθενούς ( συνύπαρξη σακχαρώδους διαβήτη, κακής θρέψης, κίρρωσης ήπατος, κακοήθειας )
7. Η κακή χειρουργική τεχνική σύγκλεισης του τραύματος

 Η θεραπεία τους είναι η χειρουργική αποκατάστασή τους με τοποθέτηση πλέγματος.